Pierwsze nożyczki, próby wycinania - część I

Pierwsze plastikowe nożyczki córka dostała gdy miała półtora roku, a to dlatego, że bardzo się ich domagała. Postawiłam na wersję bardziej bezpieczną choć nie do końca praktyczną. Plastikowe nożyczki mają to do siebie, że pomimo iż tną to nie robią tego w sposób w jaki powinny. Cięcia można dokonać jedynie pod odpowiednim kątem, w innym wypadku papier się zagniata. 

Myślę, że na potrzeby dziecka około 1,5 rocznego takie nożyczki sprawdzają się, bo zaspakajają głównie potrzebę ich posiadania i nauki chwytania (jednak paski papieru też podsuwamy łącznie z nożyczkami, pokazując tym samym funkcję nożyczek). 

Dość szybko jednak plastikowe zamieniliśmy na tradycyjne nożyczki metalowe, tyle że mniejsze, ponieważ plastiki dość szybko irytowały córcię. 

Napiszę jak było u nas.

OD POCZĄTKU:

1. Nożyczki plastikowe  + cieniutkie paski papieru.

2. Nożyczki metalowe + paski papieru, z czasem szersze. W międzyczasie zdarzało się ciąć inne rzeczy, np. słomki plastikowe czy natkę pietruszki w ogródku :-) 

Mam 22 miesiące.

3. Nożyczki metalowe + paski z zaznaczonym liniami gdzie ciąć (na początku proste, potem skośne). Na tym etapie póki co jesteśmy. Bez zaznaczonych linii moja 2-latka potrafi przeciąć kartkę wzdłuż. Cięcie po liniach nie zajmuje Jej dłużej niż na chwilę. Zdecydowanie bardziej woli, gdy to ona kieruje "gdzie linia cięcia powędruje" - i tego się obecnie trzymamy :-).

RADA I: Najlepiej dać dziecku swobodę. Nie ustawiać rączek (to może zniechęcić) a dać przykład własny i też wycinać. To z pewnością bardziej pomoże. Nie zapominajmy, że jesteśmy "wzorami do naśladowania" :-) a dzieci pilnymi obserwatorami!
RADA II: Gdy pociecha chce wstać, przejść z nożyczkami pokażmy jej jak bezpiecznie trzymać nożyczki w czasie ruchu - ostrzem w dół. Zwracajmy na to szczególną uwagę, bo to bardzo niebezpieczne.
I nie zostawiajmy dziecka samego z nożyczkami!

Kiedy drodzy rodzice daliście Waszym skarbom pierwszy raz nożyczki w rączkę?

An.